Pan Magoo 1997
Podstarzały milioner ma kłopoty ze wzrokiem. Podczas wizyty w muzeum staje się to powodem jego kłopotów.
Podstarzały milioner ma kłopoty ze wzrokiem. Podczas wizyty w muzeum staje się to powodem jego kłopotów.
Bohaterem filmu jest Francois Pignon, życiowy nieudacznik. Żona rozwiodła się nim, zaś syn unika kontaktów uważając go za ostatniego nudziarza. Jedynym jego osiągnięciem jest praca księgowego w fabryce prezerwatyw. Pewnego dnia Francois wpada w popłoch, bowiem pocztą pantoflową dowiaduje się, że wkrótce ma zostać zwolniony z pracy. Postanawia zrobić absolutnie wszystko, żeby do tego nie dopuścić. Nowo poznany przyjaciel podsuwa mu absurdalny z pozoru pomysł - Francois ma dyskretnie rozpuścić plotkę, że jest... homoseksualistą.
A comedic panel show featuring team captains Lee Mack and David Mitchell plus two guests per side, hosted by Rob Brydon (formerly Angus Deayton). Each person must reveal embarrassing facts and outrageous lies during a series of different rounds including "Home Truths", "This Is My..." and "Quickfire Lies". It is up to the opposing team to tell tall tales from fantastic facts.
This American version of the British comedy panel features team captains joined by a stellar cast of celebrity guests who weave elaborate tales… that may or may not be the truth. Competing teams then ask questions and watch body language to determine which are outrageous but true, and which are made-up stories.
Two teams of three alternate between giving and guessing the meanings of obscure English words.
Call My Bluff was a short-lived American game show from Mark Goodson-Bill Todman Productions that aired on NBC daytime from March 29 to September 24, 1965. Bill Leyden was emcee, with Johnny Olson and Wayne Howell as announcers. Call My Bluff originated from Studio 6A at NBC Studios in the Rockefeller Center in Manhattan. The word editor for the series was Eric Lieber, who would later create and produce Love Connection.