Λέξη-κλειδί Post War Japan

Στη μεταπολεμική Ιαπωνία, αναδύεται ένας νέος τρόμος, ο Godzilla. Θα μπορέσουν οι συντετριμμένοι άνθρωποι να επιβιώσουν... πόσο μάλλον να αντεπιτεθούν;

Οι Αμερικανοί κάνουν πυρηνική δοκιμή δίπλα στην Ιαπωνία και αποτέλεσμα είναι να ξυπνήσουν ένα τέρας 50 μέτρων ύψος με ραδιενεργή ανάσα. Στόχος του γίνεται το Τόκυο, το οποίο καταστρέφεται σχεδόν ολοσχερώς. Μπορεί κανείς να το σταματήσει, αλλά και πρέπει κανείς να το καταστρέψει;

Δύο λυκειόπαιδα παλεύουν να αποτρέψουν την καταστροφή μιας παλιάς λέσχης από την εποχή του πολέμου κατά τις προετοιμασίες των Ολυμπιακών του Τόκιο το 1964.

Ο Μουρακάμι, ένας νέος στο σώμα αστυνομικός, χάνει το όπλο του σε λεωφορείο του Τόκυο και ταπεινωμένος θέτει την παραίτηση του στον επιθεωρητή Σάτο, η οποία δεν γίνεται δεκτή. Το κλεμμένο όπλο χρησιμοποιείται σε φόνο και ο Μουρακάμι αναζητά με λυσσασμένη μανία τον κάτοχο του στη μαύρη αγορά και τα καταγώγια του Τόκιο, για να ανακαλύψει στο τέλος ότι δεν πρόκειται για ένα «λυσσασμένο σκυλί» που δεν μπορεί να συγκρατήσει τα φονικά του ένστικτα, αλλά για μια αδερφή ψυχή, έναν συμπολεμιστή του, ο οποίος απλώς πήρε διαφορετικό δρόμο από τον ίδιο.

Ο μεσήλικας τραπεζίτης Σουγκιγιάμα είναι αρχηγός μιας προβληματικής οικογένειας. Η μεγαλύτερη του κόρη Τάκακο επέστρεψε σπίτι με το μωρό της μετά από ένα καυγά με τον αλκοολικό σύζυγο της. Η νεώτερη κόρη, Ακίκο είναι έγκυος και ψάχνει μάταια τον φίλο της Κέντζι. Μέσα στο διάστημα λίγο ημερών η Ακίκο συλλαμβάνεται από την αστυνομία, κάνει έκτρωση και συναντάται με την χαμένη μητέρα της. Η αποκάλυψη ότι το είχε σκάσει μ’ ένα υφιστάμενο του πατέρα της την συγκλονίζει και αυτοκτονεί. Μετά τον θάνατό της η Τάκακο αποφασίζει να δώσει άλλη μια ευκαιρία στον γάμο της για χάρη της κόρη της. Ο Σουγκιγιάμα μένει μόνος στο σπίτι του.

Ο καθηγητής Ουτσίντα δέχεται σε κάθε επέτειο των γενεθλίων του τους παλιούς μαθητές του, στους οποίους επαναλαμβάνει στερεότυπα ότι δεν είναι ακόμα έτοιμος να πεθάνει.

Ο Λόιντ "Έις" Γκρούβερ (Μάρλον Μπράντο) ένας Αμερικανός πιλότος και γιος στρατηγού φτάνει στην ιαπωνική πόλη Κιότο για να υπηρετήσει τη θητεία του, κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Κορέα. Ο Λόιντ έχει έντονες ρατσιστικές ιδέες και αντιτίθεται στους γάμους συμπατριωτών του με Ιαπωνέζες, κάτι που τον φέρνει σε ρήξη με τον καλύτερο του φίλο Τζο Κέλι (Ρεντ Μπάτονς), ο οποίος ετοιμάζεται να παντρευτεί την Ιαπωνέζα Κατσούμι (Μιγιόσι Ουμέκι), γάμο τον οποίο δεν εγκρίνει η αμερικανικός στρατός. Οι ιδέες του Λόιντ όμως αλλάζουν ριζικά από τη στιγμή που γνωρίζει (μέσω του Κέλι) κι ερωτεύεται μια Ιαπωνέζα ηθοποιό την Χάνα-Όγκι-σαν (Μίκο Τάκα). Ο έρωτάς του για την Χάνα-Όγκι τον κάνει να αφήσει πίσω τις προκαταλήψεις του και να´ρθει πιο κοντά με τον ιαπωνέζικο πολιτισμό, αυτό όμως θα τον φέρει σε ρήξη με την αρραβωνιαστικιά του Αίλην (Πατρίσια Όουενς) και με τους συναδέλφους του.

Ένας ηλικιωμένος εργοστασιάρχης αναπτύσσει τεράστια φοβία για την ατομική βόμβα και αναζητά ασφαλές μέρος για να εγκαταστήσει την πολυπληθή του οικογένεια.

Ένας περιοδεύοντας θίασος καταφτάνει σε ένα μικρό λιμάνι στα νότια της Ιαπωνίας. Ο γηραιός επικεφαλής τους, ο Κοματζούρο Αράσι, πηγαίνει να συναντήσει τον παλιό του έρωτα, την Ογιόσι, αλλά μαζί και τον γιο του, Κιγιόσι, ο οποίος πιστεύει ότι ο Αράσι είναι απλά ένας θείος του. Η πρώτη ηθοποιός του θιάσου, η Σουμίκο, ζηλεύει από την επίσκεψη αυτή και για να τον εκδικηθεί, πείθει τη νεαρή ηθοποιό Κάγιο να ξελογιάσει τον Κιγιόσι.

Το «Πρώιμο Καλοκαίρι» του Ιάπωνα σκηνοθέτη Yasujiro Ozu καταπιάνεται για άλλη μια φορά με το προσφιλές θέμα του, την ιαπωνική οικογένεια. Σε αυτήν την ταινία, η οικογένεια παρουσιάζεται μ' ένα λιγότερο δραματικό ύφος, σταθερό όμως στους μινιμαλιστικούς κανόνες και την αφαιρετική διήγηση στην οποία έμενε πιστός ο σκηνοθέτης σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Θέμα της αυτή τη φορά, η αποκατάσταση της κόρης της οικογενείας Noriko μέσα από μία κοινωνία που αλλάζει δίνοντας μεγαλύτερες ελευθερίες στην ίδια τη γυναίκα. Στιγμές, σκηνές, καταστάσεις οικογενειακής ζωής που παίρνουν το χρόνο τους χωρίς να βιάζονται και χωρίς να γίνονται ούτε για μία στιγμή κουραστικές στους θεατές. Αποφάσεις αμφίθυμες και καταλήξεις που τελικά είναι καλοδεχούμενες αφού έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει άλλη επιλογή δράσης.