Açar söz Nagorno Karabakh War

1992ci ildəki Birinci Qarabağ Müharibəsi zamanı itkin düşmüş hərbi əsirin axtarışına həsr olunmuş sənədli araşdırma filmi. Filmdə bir Rusiya jurnalı üçün məqalə yazan italiyalı hərbi müxbiri Enriko Sarsini tərəfindən çəkilmiş amma çap olunmamış fotoşəkillər istifadə olunub. O erməni silahlilar tərəfindən müsadirəyə alınmış strateji məkanda yerləşən kilsənin tək başına qoruyan 19 yaşlı Azərbaycanlı könüllü Natiq Qasımov tərəfindən qorumasının şahidi olub. Sonradan o ermənilər tərəfindən saxlanılan qirovlar müqabilində təslim olur. Erməni zabitlər onu dindirir. Sarsin bunun şahidi olub şəkillər çəkib.

İki gənc – Əliəkbər və Günel ərizə verib, Bakıda nikah növbəsinə dayanırlar. Nikah və toy mərasimin 1992-ci il fevralın 25-də keçirmək qərara alınandan sonra kəşfiyyat zabiti Əliəkbər dərhal xidmət etdiyi Qarabağa – Xocalıya qayıdır. Toy təyin edilən gün bəy libasında Bakıya yollanan Əliəkbər, döyüşçü dostları Yura Çyornıy və Arzu, eləcə də Əliəkbərin ailə üzvləri, Xocalının ermənilər tərəfindən tam mühasirəyə alındığını görür. Əliəkbər çətin seçim qarşısında qalır, Bakıya toya getsin və ya Xocalıya qayıdıb dostları ilə şəhəri və əhalini müdafiə etsin. Bu sualın cavabını onun ürəyi verir.

Film erməni işğalçılarının 30 ilə yaxın bir müddətdə zəbt edərək talayıb viran qoyduğu Qarabağ torpaqları uğrunda gedən 44 günlük Vətən müharibəsindəki zəfərimizdən bəhs edir.

Bədii-sənədli filmdə 2020-ci ilin İkinci Qarabağ müharibəsi gedişində Ermənistanın terror hücumları nəticəsində fiziki və psixoloji travmalara məruz qalmış uşaqların həyatlarına işıq tutulur.

Film, bu günümüz üçün çox vacib hesab olunan iman və inam mövzusuna həsr edilib. Müəllif göstərmək istəyir ki, Qəlbində imanı və inamı olan hər kəs düşdüyü mühitdən və şəraitdən asılı olmayaraq, özünə, vətəninə, əqidəsinə, ən başlıcası doğma ocağına sadiq qala bilər və qalmalıdır. Susuzluq ucbatında sakinlər yavaş-yavaş kəndi tərk edir. Yalnız bir ailə Naxış xala və Rəhim kişi, min bir əziyyətə qatlanıb yeganə övladları Qarabağ savaşında həlak olan Allahverdinin məzarının keşiyini çəkir, uzaq-uzaq, çətin yollar qət edərək qəbri susuz qoymurlar.